Nicole van der Spek schrijft

Kunstenaars, schrijvers, dichters, tekstschrijvers laten zich vaak inspireren door alledaagse dingen. Een gesprek dat je hoort tussen twee mensen in de bus of trein, een krantenartikel, een nieuwsitem of misschien iets dat je zelf meemaakt. Het kan allemaal inspireren tot het maken van een kunstwerk, een muziekstuk, een mooi gedicht of zelfs een thriller. Ook is de natuur vaak een bron van inspiratie. De rust en de stilte doet je nadenken en dan ontstaan er opeens creatieve ideeën.

Je zou kunnen denken dat veel van jezelf houden een egoïstische houding is. Eigenlijk is het misschien wel zo dat we te weinig van ons houden omdat we denken dat dit niet mag. Maar van wie mag dat dan niet? Van onszelf niet? Van de maatschappij niet? Ben je opgegroeid met het idee dat je er altijd voor anderen moet zijn? Maar hoe kan je van een ander houden als je niet van jezelf houdt?

Soms gebeurt er iets ongelofelijk toevalligs. Je bent ver van huis en je loopt te dwalen door een vreemde stad en opeens staat daar een oude schoolvriend, een directe collega of een oude vlam. Da's toevallig, zeggen we dan. En wat als je de dag daarvoor aan diegene hebt gedacht? Nog steeds toeval? En stel nou dat diegene die je tegenkomt jou een tip geeft voor een nieuwe baan die jij toevallig net nu aan het zoeken bent. Een haast onwaarschijnlijke samenloop van omstandigheden. Veel mensen zeggen dan meteen: ‘Dat kan geen toeval zijn!’ Maar wat is het dan? Het lot? 

Wat zeg je tegen iemand die net een dierbare is verloren, in een echtscheiding zit of net gescheiden is of van wie de relatie net voorbij is, zijn of haar baan is verloren, een slechte diagnose heeft gehad of door iets anders in de rouw is? Vaak hoor je mensen zeggen 'het komt wel goed'.

Er zijn mensen die nooit om een praatje verlegen zitten. We kennen allemaal mensen die al pratend een ruimte binnenkomen en die al pratend de ruimte ook weer verlaten. Ik verbaas mij er soms over waar zij de vele woorden vandaan halen. We leven in een extraverte luide wereld. Je moet van je laten horen, anders word je niet opgemerkt. Het kan voor een introvert persoon soms lastig zijn om jezelf staande te houden in deze lawaaierige wereld.

 Ik wist van jongs af aan al dat hij slim was en dat zijn ontwikkeling ver vooruit liep op die van zijn leeftijdsgenoten. Hij was altijd creatief, nieuwsgierig en gedreven en hij sprak al heel jong volzinnen uit. Totdat hij vorig jaar werd getest en ons vermoeden werd bevestigd. Een IQ van 134 en ik begreep dat dit alleen maar hoger kan worden. Oeps, dat wordt een uitdaging voor ons. 

Liefde is als een puzzel. 

HSP is een gave die 19% van de mensen heeft. Een mooi talent, je moet haar alleen wel leren beteugelen. Zodat je sensitiviteit niet alleen mooi is voor je omgeving, maar dat ook jij je eigen waarde ervaart en leert benutten. Op het moment dat je weet dat je HSP bent, kun je daar ook je kracht van maken.

 Muziek doet wat met een mens. Muziek activeert of ontspant.  Muziek kan ook irriteren of agressie oproepen.  Muziek kan troost bieden.  Iedereen heeft ook wel een liedje dat de hele dag in je hoofd blijft zitten. In een onbewaakt moment ben je het dan ook nog aan het neuriën, tot ergernis van jezelf of van anderen. Muziek beïnvloedt je stemming en roept herinneringen op. Ritme zet aan tot bewegen. Muziek kan helpen bij het verwerken van verdriet of een trauma.

Huidhonger, afstand houden, geen intimiteit, geen drie kussen op de wang, geen knuffels om elkaar te troosten.  Een mens heeft toch van nature verlangens om verbinding te maken met de ander. Lichamelijk contact is zo belangrijk daarbij. 

Al sinds mijn jeugd droom ik dat ik word achtervolgt door een leeuw en dat ik vlucht  via de regenpijp naar beneden. Het speel zich altijd af in mijn ouderlijk huis in Venhuizen. Hoe graag zou ik deze droom willen veranderen in een mooiere droom, wellicht dat ik de leeuw achtervolg in plaats van hij mij?