Huidhonger, afstand houden, geen intimiteit, geen drie kussen op de wang, geen knuffels om elkaar te troosten. Een mens heeft toch van nature verlangens om verbinding te maken met de ander. Lichamelijk contact is zo belangrijk daarbij.
Fysieke intimiteit oftewel aanraking of lichamelijk contact is een hele betekenisvolle manier van communiceren. Aanraking is eigenlijk als voeding, een noodzakelijk iets voor mens en dier. Aanraking is een manier om de liefdevolle band met elkaar te bevestigen. Ook geeft het een gevoel van geborgenheid, liefde en veiligheid.
Neuropsycholoog Anouk Keizer, verbonden aan de Universiteit Utrecht, houdt zich al jaren met dat onderwerp bezig. ,,Aanraken heeft op allerlei fronten een positieve uitwerking’’, zegt ze. ,,Zo is het van invloed op je pijnbeleving en verlaagt het je cortisolwaarden - en daarmee je stressniveau. Uit onderzoek blijkt ook dat mensen die zich sociaal buitengesloten voelen dat minder hevig ervaren nadat ze zachtjes zijn aangeraakt.’’ En lichamelijk contact doet meer: het is een belangrijke manier om ons met elkaar te verbinden. Een goed geplaatste aanraking stimuleert vertrouwen en samenwerking en geeft blijk van dankbaarheid en sympathie.
Als ik mensen zie huilen of het moeilijk hebben, dan wil ik zo graag een arm om iemand heen slaan of troosten met aanraking. Dan lijken alleen mijn troostende woorden en blik niet genoeg.
Ook zag ik deze week ergens een man een vrouw een vriendschapsknuffel knuffel geven. De eerste reactie van mensen is dan toch: dat kan toch niet? Dit is nu het nieuwe normaal, maar daar willen we toch eigenlijk niet aan? Diep van binnen zouden wij graag die man zijn die deze vrouw een troostknuffel geeft omdat zij het nodig heeft op dat moment. Maar helaas is het door Corona niet veilig om dat te doen en zullen wij ons er allemaal aan moeten houden. Hoe moeilijk het ook is op dit moment.
In mijn boek voelt Saskia geen huidhonger. Onbewust heeft ze natuurlijk huidhonger, maar ze maakt het niet bewust mee. Ze heeft in haar jeugd geen liefde gekend en geen aanraking. Haar ouders zijn vroeg overleden en zij is opgegroeid in een pleeggezin. Ze kreeg een Spartaanse opvoeding, een opvoeding zonder gevoel en emoties.
De manier waarop we als volwassene omgaan met liefde en intimiteit, wordt voor een belangrijk deel bepaald door onze vroegste ervaringen. Cruciaal is hoe onze ouders in de eerste jaren na onze geboorte reageerden op onze behoeften. Mensen hechten zich aan hun partner zoals ze dat in hun jeugd aan hun ouders hebben gedaan. Dat zeggen wetenschappers in ieder geval. In het geval van Saskia is zij moeilijk tot niet in staat om een relatie aan te gaan. Een relatie met een man en zelfs geen innige vriendschap. Het is een voor haar een strijd om intimiteit te geven en te ontvangen. Hoe zal voor haar huidhonger voelen?
Reactie plaatsen
Reacties