“Ik zie, ik zie wat jij niet ziet”. Een spel wat we kennen vanuit onze jeugd. Maar wat als je deze vraag zou stellen aan iemand? Wat zou die ander dan van jou zien? En zou je blij zijn met dat wat hij/zij ziet? Zou het kloppen? Of zou het je eerder verdriet doen omdat je in gedachten een ander beeld van jezelf hebt?
Hoe is het beeld van jezelf? Is dat beeld gevormd door wat je in de spiegel ziet of vergelijk jij jezelf met anderen? Laat jij jezelf zien voor wie je werkelijk bent? Echt jezelf. Dat je zegt wat je echt voelt. Of denk je dat je jezelf moet inhouden? Dat het niet kan of niet mag? Omdat je te luid bent, te druk, te zacht, te lief, te eerlijk of te gek bent?
Via (social) media wordt er vaak een ideaal beeld opgedrongen, zo moet je zijn of zo moet je eruit zien als man of als vrouw of dat je leven spannend moet zijn en niet saai. Maar wat als jezelf of je leven daar niet aan voldoet? Of daar niet aan wilt voldoen? Val je dan buiten de maatschappij? Pas je je dan aan of blijf je sterk staan en volharden in je eigen ideaalbeeld?
Toen ik in mijn puberteit zat, voelde ik mij vaak anders dan mijn klasgenoten. Ik liep niet mee met de massa, ik rookte niet en ik deed nooit mee aan de mode trends, wat mij soms het gevoel gaf een vreemde eend in de bijt te zijn. Als je een sterk eigen gevoel hebt wat je mooi vindt, belangrijk vind maar als dit indruist tegen alle trends van tegenwoordig, dan is het lastig om bij je idealen te blijven. Hoe sterk kun je dan in je schoenen blijven staan? Maar hoe sterk ben je dan als je dit dan toch volhoudt.
Wat gebeurt er eigenlijk als we niet worden gezien als mens? Dan hebben we, volgens mij, de neiging om ons meer en meer te laten zien. Vaak is dit een patroon dat al lang geleden is ontstaan en waar we ons vaak niet eens van bewust zijn. Vanuit een gedachte dat je niet genoeg bent ontstaat een soort van gevoel om steeds iets te doen om gezien te worden, om bevestiging en erkenning te krijgen. Zo kan het zijn dat je veel bezig bent met het naar buiten brengen van een bepaald beeld van jezelf om anderen te overtuigen dat je zo 'echt' bent. Op social media bijvoorbeeld zie je dat vaak.
Het blijft een spanningsveld, en zoeken naar balans. Want hoe laat je jezelf meer zien als je niet zo’n type bent dat graag op de voorgrond treedt? Wat als mensen steeds tegen je zeggen: laat jezelf eens wat meer zien? Wat doe je dan? Maar misschien weet je eigenlijk wel van jezelf dat je graag wat meer op de achtergrond blijft vanwege het feit dat je misschien oplaadtijd of ruimte voor jezelf nodig hebt. Het kan dan erg vermoeiend zijn als je jezelf oplegt om alles mee te moeten maken en samen te doen met anderen.
Een diamant heeft ook vele kanten. Bij een diamant lijken die allemaal even mooi glimmend en prachtig te zijn. Het is de buitenkant. Voor veel mensen geldt dat ze alleen de mooie buitenkant laten zien. Laten een masker zien om te verhullen wat er aan de binnenkant gebeurt. Als ze laten zien wat er binnenin gebeurt, dan zijn ze misschien wel zwak en kwetsbaar. En dat mag niet, want ze moeten sterk zijn en doorzetten. Zo heb je dat vaak meegekregen van je ouders. Welke kant van jezelf laat jij zien? De mooie en opgepoetste versie? De succesvolle en gelukkige buitenkant? Of laat jij ook je binnenkant zien? Durf jij anders te zijn of doe je het al anders?
Blijf gewoon jezelf en accepteer wie je bent, en ontdek wat jouw sterke kanten zijn. Er zijn dingen die jij beter kunt dan anderen. En dat zullen anderen pas zien als je puur en alleen jezelf laat zien!
Reactie plaatsen
Reacties
😍