Verlang jij ook naar een eigen plek waar je helemaal tot je recht komt in je leven? Verlang jij ernaar los te laten wat je van huis uit meekreeg? Maar hoe zoek en vind je je eigen plek? Hoe behoud je je eigenheid, je eigen normen en waarden en blijf je sterk in je schoenen staan? Hoe geef je je grenzen aan?
We maken allemaal onderdeel uit van verschillende systemen. Je familie, je werk, vriendengroep en je gezin; het zijn allemaal systemen. In dit systeem heb je ook een eigen plek. Dit kan een plek zijn die je bewust inneemt, de plek die je krijgt of de plek waar je onbewust staat. De plek die je zelf inneemt, zegt iets hoe we denken te moeten zijn, wat er van ons verwacht wordt en de verantwoordelijkheid die we op ons nemen. Terwijl die verantwoordelijkheid misschien wel bij een ander ligt. De plek die je onbewust inneemt, is een plek die je onbewust hebt meegekregen in je kindertijd. Als kind voelen we feilloos aan wat we moesten doen en laten en om erbij te horen. Hier zijn overtuigingen ontstaan waar we ons nu nog naar gedragen. Maar dit gedrag past eigenlijk niet meer bij wie je nu bent als volwassene. Dit gedrag uit de kindertijd stroomt eigenlijk niet meer met het nu.
Maar wat houdt je tegen om je ruimte in te nemen? Als ik naar mezelf kijk als hoog gevoelig persoon, wil ik eigenlijk niemand tot last zijn en daardoor kan ik nog wel eens dicht klappen of niet zeggen wat ik werkelijk vind. Een belangrijke karaktereigenschap van hoog gevoelige mensen is dat ze erg goed kunnen reflecteren en kunnen invoelen. Een mooie pure kwaliteit natuurlijk, maar dit kan ook een valkuil zijn. Je eigen plek innemen kan daardoor verwarrend zijn. Het innemen van je plek kan ook onbewust voor angsten zorgen. Vooral het gevoel van afgewezen te gaan worden door mensen, zodra jij je plek inneemt. Uit ervaring kan ik je nu wel vertellen dat dit ook zal gebeuren zodra je écht zegt wat je van dingen vindt.
Maar hoe zit dat dan met de liefde en de IK? Je hoort het vaak: je kunt pas van een ander houden als je van jezelf houdt, je kunt er pas voor een ander zijn als je genoeg voor jezelf zorgt. Maar wat is dan voor jezelf zorgen? Is dat dan jezelf in het middelpunt zetten, jezelf belangrijker vinden van de ander? Voor mij gaat houden van mezelf over het kunnen accepteren van alles wat er bij mij hoort en liefdevol kijken naar mijn eigen onzekerheid en daarbij dan mijn eigen plek kunnen innemen. Zelfkennis en zelfliefde is nodig om op mijn eigen plek te blijven staan. Maar ook om de eigen plek van mijn geliefde te respecteren en liefdevol te accepteren.
Ruimte durven innemen gaat ook over grenzen. Mag je ruimte innemen precies zoals je bent? Met alles wat je meeneemt: naast zachtheid, ook struggles, verdriet en boosheid? Maar door je eigen ruimte in te nemen zeg je eigenlijk tegen jezelf dat je er volledig mag zijn. De boodschap die je jezelf kunt geven is dat het oké is om ruimte in te nemen en dat je nu volwassen bent en niet meer hoeft te gedragen zoals je toen deed als kind. Uiteindelijk zullen mensen en geliefdes zich bij jou voegen die jouw plek accepteren, maar jouw persoon vooral liefdevol waarderen en zullen koesteren omdat het deel is van jou. Een deel waar zij van houden en deel van uit willen maken.
(mooie meditatie over je eigen plek innemen)
Reactie plaatsen
Reacties